In september 2012 ging ik voor het eerst na Gerda`s overlijden weer op stap. Niet in m`n eentje en ik besloot voor een zeiltrip met een zeetjalk "De Confiance" te kiezen. De foto`s hiervan zijn via deze link te bekijken. 
https://www.flickr.com/photos/151756040@N07/albums/72157707048571341
Dat is toen zó goed bevallen dat ik nu in 2017 na een turbulente periode opnieuw boekte voor een vogeltrip van een week. De organisatie door schipper Jan-Willem Tetteroo en zijn vrouw Elsa was buitengewoon goed te noemen en niet te vergeten matroos Yesse. Het heeft ons werkelijk aan niets ontbroken. Er bleek aan boord meteen al sprake van een soort kluitvorming van zich ietwat verheven voelende zorglieden en dat was minder gezellig dan tijdens de vorige reis. Maar dat komt meer voor op gezamenlijke reizen schijnt het. Je moet er maar mee dealen. Deze week was nat en winderig maar de vogelgids deed zeer zijn best er een suukzes van te maken. Met ongeveer 109 soorten mochten wij ons spekkopers wanen. Had de vogelgids niet zo hard gesist, dan zouden het er ongetwijfeld meer zijn geweest. Een kort verslag.                     

                                     Zeilen met de Confiance van 10 t/m 17 september 2017

Een soort reprise van 2012. De start is deze keer in Harlingen en het wordt een stormachtige start dit jaar. Van zondag tot donderdag is er dagelijks afstemming over wat er kan of niet kan. Zeilen of niet zeilen want boven 8 beaufort is het gewoon te gevaarlijk. De dagen worden gevuld met een trip per auto naar het Lauwersmeer om de Grauwe Franjepoot te bezoeken. Dat lukt wonderwel en gedurende deze dag worden er zo`n 65 soorten verenpakketjes gezien.
Dinsdagmorgen vertrekken wij dan om 8 uur naar Terschelling. Het karwei van de zeilen hijsen en bij aankomst weer binnenhalen is een mooie klus. Het weer laat zich fotografisch van de goede kant zien met heftige wolkenluchten, regenbogen, Cumulus Nimbussen en meer van die ongein. Bij aankomst nestelen wij ons aan de kade achter allerlei andere oude schuiten en gaan de naderende storm afwachten. De top daarvan met uitschieters naar windkracht 12 komt woensdag na het middaguur. Dinsdagmiddag gaan we per gehuurde fiets naar Midsland West om zeevogels te zien. Dat lukt aardig want groot enthousiasme als de Kleine Jager wordt gesignaleerd naast de Jan-van-gent en de Grote Stern en zo nog wat spul als Drieteenstrandlopers.

 Op de terugweg test ik mijn rikketik door in een straf tempo tegen de wind in terug te stampen naar ons schuitje. Ter lering en vermaak gaan we woensdag met de bus naar Midsland West om over het strand met de storm in de rug naar Midsland te lopen.  Dat levert prachtige beelden op van mensen die achterover tegen de wind leunen, benen die verdwijnen in de laag-bij-de-grondse zandstorm. Voor de apparatuur is dit dodelijk en ik heb dan ook de grote Canon`s aan boord gelaten. Alleen de G7X mag mee en prompt lopen de lamelletjes van de lens vast. Op zee had de 5D4 al de geest gegeven door het zoute stuifwater. De spiegel bleef in opgeklapte stand staan. Maar het werkt inmiddels allemaal weer. Nu nog proberen om de Zwarte Zeekoet, de grote obsessie van de vogelgids, te scoren die in de jachthaven zou huizen. We zullen (niet) zien.

Donderdag ga ik niet met de groep/kluit mee voor een soort boswandeling. Ik hou het lekker rustig en houd mij bezig met foto`s op de leptobber. Kees raakt zijn portemonnee kwijt die nog in “Het wakend Oog” blijkt te liggen op Terschelling als wij onderweg zijn naar Ameland. Die kwestie wordt opgelost als wij weer terugvaren naar Terschelling. De havenmeester pikt hem op bij de minder sympathieke uitbater van die hut die niets voor Kees wil doen. We varen terug om daarna naar Vlieland te gaan en onderweg “droog” te vallen. Als ik in de haven van Ameland “Zeehond” roep, wat ook in het bos mijn gewoonte is, gelooft niemand mij maar hij ligt er toch echt.
Op Ameland gaan we om 8 uur aan de wandel maar vanwege mijn lekke regenpak ga ik zeiknat en koud weer terug. De vogels kunnen mij nu even gestolen worden. Ik heb schuurpapier in mijn keel ten teken van een zich ontwikkelende verkoudheid? Het weer en de wind is onderweg bar en boos.

Rond half zeven zijn we weer in de haven van Terschelling. De wind is weg maar het druppelt nog altijd. De volgende morgen doen de liefhebbers nog een boswandeling maar Jan blijft aan boord. Geen zin om wéér nat te worden. We gaan dan op weg naar Vlieland en vallen een goed uur droog op het wad. Iedereen van boord behalve Kees want teveel klauteren.  
https://www.flickr.com/photos/151756040@N07/albums/72157707048889551
We kunnen mooie plaatjes schieten en Jan speelt nog even zeemeerman wat voor enige hilariteit zorgt. Daarna stomen we op naar Vlieland waar we `s avonds nog een poging doen het Noorderlicht te zien. Mislukt.

De volgende morgen is het fietsen huren en weer naar vogelplekjes trappen. Ik neem een elektrische damesfiets i.v.m. het afstappen. Bij een duinpad heft de vogelleider een waarschuwende vinger voor de lippen en laat een nijdig sissen horen om vooral niet te praten, laat staan te fluisteren. Koeioneren heet dat naar mijn mening en hij herhaalt dat als ik samen met Kees achteraan de groep nog wat loop te brommen over het gesis, ook voor Kees een "mispunt". De laatste die mij koeioneerde was 59 jaar geleden mijn vader. Daarna heb ik mij nooit meer laten koeioneren. Ik verlaat de groep en keer terug onderweg nog wat vogels schietend waaronder een Zeekoet, Tapuit, Lepelaar, Bergeend en meer vogels van allerlei Meeuwenaard.
https://www.flickr.com/photos/151756040@N07/albums/72157691392619593
Daarbij heb ik zomaar langs de weg nog een gezellige kout met een beginnend vogelaar.

Aan boord ruim ik mijn bende op, schrijf dit en krijg koffie van Nienke, de vriendin van de sissende leider. Hierna zullen we naar Harlingen varen waar een droef afscheid wacht. Hetgeen blijkt te kloppen, het loopt dus met een sisser af :-). Achteraf kan ik vaststellen dat ik niet erg geschikt lijk om te reizen met een groep, teveel een einzelgänger denk ik. Maar bij de vorige groep had ik dat niet. Zou het dan toch aan de clubjevorming hebben gelegen of aan mijn soms wat cynische humor/zelfspot? Voorlopig maar weer lekker met de camper op pad als deze is gerepareerd. En onderweg "ZEEHOND" roepen, als is het in de Alpen :-)

Zondag 17-09-2017

sssssssssssssssssssssssssssssssssst.................