Voor alle foto`s kunt u zich wenden tot:
 https://photos.google.com/album/AF1QipNxOUzzKhAceYcUa9ATclhbG6XCtHyeU-OV3B9-

                                                                      Zaterdag 4 juli
We vertrekken om 08.30 uur onder begeleiding van enige lichte regen. De eerste wegversperring ligt “ om de hoek” bij de oprit van de A-17. Een goed begin, dus omrijden naar de volgende toegang. Het eerste doel is de camperplaats in Mailly-le-Camp aan de Rue Victor Hugo aldaar. We zijn dan ongeveer halverwege onze Pomarinho-collega. Laat ik hem Lowique Cheval noemen i.v.m. de privacy. Woonachtig in een groot woonhuis annex boerderij in de prachtige, zeer stille omgeving van Saint Gervais d`Auvergne.
Deze keer neem ik een weg die ik veertig jaar geleden al vaker reed via Mons, Maubeuge, Nevers en Troyes om het vermaledijde Charleroi zo simpel mogelijk door te komen. Dat lukte prima in een verder zeer rustige rit. De hemel is licht bewolkt en het is zo`n 27 graatjes. Al om half vier en na zo`n 395 km. zijn we bij Victor Hugo. Eenvoudig soep met brood en vroeg tussen de klamme lappen om morgen om 9 uur weer te kunnen starten.
We waren als eersten op de CP waarna er nog een Hollander kwam die links van ons parkeerde. Even later een Fransoos ter rechterzijde die meteen uit begon te varen omdat mijnheer van mening was dat wij niet goed stonden. Veel misbaar en zijn sterkste argument bleek: “Nous sommes chez nous”. M.a.w. wij buitenlanders moesten maar opzouten. Vervolgens kreeg hij er van langs van madame Fransoos. Hoe belachelijk kun je jezelf maken? Amusant dus :-). 
Een gezellig jong Spaans stel vervolmaakt het kwartet.

Links een levendig beestje uit eigen werk. En een van internet geleend soortgenootje zie onder.

**Mijn hartje sloeg op hol. In de vroege morgen reed een vrachtwagen vóór ons op de tweebaansweg. Van links kwam er een eekhoorntje aan dartelen juist vóór de truck. Even dacht ik dat hij het wel zou halen. Maar dan komt hij achter de truck weer tevoorschijn. De hele achterkant vanaf de helft is helemaal geplet maar zonder dat er bloed is te zien. Het diertje rent op zijn twee voorpootjes dapper door met het kopje omhoog alsof hij nog niet  weet dat de achterkant niet meedoet. Een verschrikkelijk beeld. Wat erg! Hij haalt voor onze ogen de berm maar had ik hem niet ook moeten raken uit een soort genade? Maar mijn hersenen zijn te traag en het schokkende beeld blijft hangen!!***

                                                                      Zondag 5 juli
Bij het Ontbijt zijn we weer alleen wegens het vroege vertrek van de anderen. Wij starten om half tien in de verwachting dat wij rond 14.30 uur ter plaatse zullen zijn. Dat werd door veel binnendoor- en sluipweggetjes toch nog 16.00 uur. Een prachtige en stille route want zondag. Het verbaast mij wel dat veel Fransen behoorlijk harder rijden dan de geëiste snelheden. Zelf houd ik mij strak aan wat wordt gevraagd. Terug van vakantie drie bekeuringen à 45 Neuroses op de mat krijgen wegens een overschrijding van wel 3 km. Is genoeg. Overigens leverde een kleine onachtzaamheid richting de Müritz waarbij ik 14 km. te hard bleek te hebben gereden een boete van slechts 20 Neuroses op. Een klein doch niet te versmaden verschil. Lowique komt ons breed lachend ophalen op de afgesproken plaats met zijn overdekte quad. Het werd een genoeglijke middag en avond mede dankzij zijn goede zorgen.

                                                                          Maandag 6 juli

Om 06.00 uur ben ik wakker en ga op het landgoed aan de slag met mijn macrospullen. Ik had buiten het vocht gerekend want er is mist en een soort drizzeling rain waar je behoorlijk nat van wordt. Verder dan wat beregende bloemekes kom ik niet. Onze gastheer trakteert ons op een rit in de omgeving waarbij wij een dorpje, Montfermy, met een fraaie kerk gewijd aan Saint-Léger en een voormalig klooster bezoeken. 
Dat is La Chartreuse du Port Saint Marie. Die ruïne die laat zien dat de natuur het altijd wint van stenen. Ook de omgeving is zeer fraai met blikken op de Puy de Dôme en de toppen van het Parc des Volcans. In de middag maken wij samen een kleine boswandeling om de gastheer enige rust te bieden. Na terugkomst brengen wij een toast uit op mijnheer Dionysos gevolgd door een smakelijke hap die ons wordt geserveerd. We zouden alleen even langskomen voor een korte begroeting, maar dit loopt uit de hand. We hebben geen bezwaar hoewel de bami nog even op de wachtlijst blijft. Of is het wachtrijst? 

                                                                         Dinsdag 7 juli

Na ontbijt en koffie gaan we gedrieën op pad naar Riom om bij Leclerc enige noodzakelijke victualiën in te slaan. Lowique schaft een stuk Rillette d`Oie aan oftewel een soort paté van gans. Daarnaast een op het oog gesmolten Gorgonzola, maar dit blijkt een voorstadium van de vaste. Ook de aanschaf van drie vorstelijke roodkleurige Artisjokken die voor mij de eerste keer worden. In de middag gaan wij samen op bezoek bij de Cascade de Saint Priest des Champs. Een aardig watervalletje dat je via een dalend pad kunt bereiken en waar honden en mensen gezamenlijk badderen. De weg terug gaat dus pittig omhoog.
Die artisjokken blijken niet tegen te vallen en daarbij een heerlijke handgemaakte puree van ongeschilde aardappeltjes en een heerlijk zachte eiersalade. Voeg daar een soepel drankje bij en het is weer feest.

Het "landgoed" van Lowique kent veel soorten bloemen en allerhande beessies zoals hieronder. Het is maar een keuze van de dag want er is ook de wisseling per seizoen.

                                                                        Woensdag 8 juli

Op advies van onze gastheer/kok gaan we vandaag naar Charroux en daarna naar Naves. Charroux bereiken we via de Gorges de la Sioule. Een prachtige rit zoals eigenlijk altijd bij Gorges het geval is. https://zonnigzuidfrankrijk.nl/auvergne/steden-en-dorpen/charroux/
Charroux is één van die mooiste dorpen van Frankrijk. Hiervan bestaat een lijst die u via de link kunt vinden. Een paar kernwoorden voor Charroux is “Bronstijd, waterputten, handelskruispunt, verdedigingsmuur met valdeuren, steegjes, oude gebouwen e.v.a.

Naves blijkt een fraai kerkje te bevatten doch wij vinden de deur dicht. Gelukkig ook hier de stilte die het gebied kenmerkt (Natura 2000 gebied) en de fraaie natuur.
Bij terugkomst wederom een toast op de wijngod, voor mij in de vorm van een Tullamore Dew en wij kunnen ons niet onttrekken aan de mooi gebakken Dorades met begeleiding.

                                                          Donderdag 9 juli

We houden een “rustdag” waarbij ik mij in de warmte (35+) een slag in de rondte werk met aanpassingen aan onze fietsdrager. Daarnaast nog wat andere kleine aanpassingen die geen naam mogen hebben. En dan mag ik eindelijk de kok uithangen met mijn Bami a la Jan. Eigengemaakte pindasaus, gebakken eitje, kroepoekje en een frisse salade van alleen tomaat en komkommer. Gedurende de dagen zie ik kans om o.a. de Kolibrievlinder te portretteren maar ook de Keizersmantel is de klos.
Vogels? Groene Specht, Kraaien, Kauwtjes, Merel, Musschen, Boeren- en huiszwaluwen, Rode Wauw, Grote Bonte Specht, Kneu, Putter, Vink, Spreeuw, Zwarte Roodstaart, Buizerd, Bastaardarend, Wulp en wat ik nog vergeten ben aan Polyfinaria.

                                                                        Vrijdag 10 juli

Wij nemen afscheid van Lowique die ons zo goed en hartelijk heeft vertroeteld. Wij kunnen u hem aanraden om eens een bezoek te brengen. Wij gaan wederom naar Riom om daar speciaal voor mijn lief een portie Rillette d`Oie en de vloeibare Gorgonzola aan te schaffen zodat wij thuis nog even kunnen nagenieten. Daarna gaan we op weg naar Tonnerre waar wij nog een goede kennis gaan bezoeken. Vlak in de buurt is een camperplaats in Epineuil in de Rue de Derriére de la Ville. Wat ik van die Derriérre moet verwachten, weet ik nog niet. 
                                                                         
                                                                            Zaterdag 11 juli

De volgende morgen is er allerhande activiteit als zolderopruimingen, kleine markten en  in de overdekte markthal is het druk. Wij wandelen door de hoofdstraat die wel vijf bruggen met bloembakken kent waaronder in het heldere water vissen in grote aantallen en formaten zwemmen. Weer terug gaan we naar de Fosse de Dijon, een oude karstbron . Zeer fraai en vervolgens lopen wij het sluippad op, nogal steil, naar de St.Pierre.
Tonnerre blijkt een niet zo grote plaats maar wel heel interessant. Als wij onbekend met de weg naar beneden een willekeurig pad, wat steegjes en trappen aflopen, staan we hijgend en wel pal voor de deur van onze kennissen. Niet alles is goud dat er blinkt maar deze dame heeft gouden handjes. Alle bijouterieën in haar boutique maakt zij zelf. De “gouden” voorwerpen bijvoorbeeld zijn blikken dopjes van coca cola,ingenieuze creativiteit.  U kunt haar vinden via het kaartje rechts.

Tout n'est pas en or qui brille, mais cette dame a des mains en or. Elle fabrique elle-même tous les bijoux de sa boutique. Les objets «dorés», par exemple, sont des boîtes de conserve de coca cola, ingénieuse créativité. Vous pouvez la retrouver via la carte à droite.

We nemen rond de klok van 1 uur afscheid en gaan op weg naar huis. De rit van 512 km. is helemaal binnendoor over vlotte D- en N-wegen. Slechts Brussel en Antwerpen bieden wat ingeblikte tegenstand maar om 19.45 stappen we weer binnen.
Een korte maar interessante trip naar een gebied waar we ooit, bij leven en welzijn, wellicht nog eens terugkomen zeker als onze onvolprezen Lowique daar dan ook nog de scepter zwaait in de keuken.*****

Tot slot een beeld dat ik u niet wilde onthouden. Het staat bij de ingang van de begraafplaats bij het kerkje van Montfermy. Zoiets had ik nog niet eerder gezien. Aan de voorkant bij binnenkomst de gekruisigde Jezus en aan de andere kant zijn moeder Maria die hem als baby/kindje op haar armen draagt. Een vorm van zeer vroege "fotografie" zoals dat ook voor de schilderkunst geldt.
Zo is er ook het beeld van Michelangelo Buonarotti, Piëta van Michelangelo, 1499, Sint-Pieter, Rome, hoogte 174 cm. Daar draagt zij het lichaam van haar volwassen zoon. Ik ben totaal niet gelovig of religieus maar denk redelijk op de hoogte te zijn van een en ander. Ondanks dat vind ik het treffende beelden die in het "normale" leven ook voorkomen en nog steeds. Ik deel dit met u omdat hieruit blijkt dat wat er in je jeugd wordt " ingegeven" invloed houdt tot aan het einde.