Engeland/Ierland/Schotland 2015/`19 / Het Reizen

Drie maanden toeren van 1 juli t/m 22 september

Een overzichtskaart van de totale route zoals wij die tegen de klok in gereden hebben.

Dag 1 dinsdag 30 juni 2015

Morgen is het zo ver, we trappen af voor onze zwerftocht door Engeland, Schotland en Ierland. Het maken van de route kostte veel tijd maar we denken dat het de moeite waard is. Alles uitgezet in Mapsource van Garmin, gebruikmakend van alles wat er hier voorhanden is op het gebied van reisgidsen, internet en lid geworden van twee Engelse Camperclubs en één Ierse. Ook zijn we lid van National Heritage omdat je daar veel geld mee kunt besparen. De camper is uitgebreid getest in verschillende lange weekenden, zowel koud als warm. Van de Biesbos tot Zuidlaardermeer en steden als Dordrecht, Leiden, Gouda.

We hebben alle mogelijke campings en camperplaatsen ingevoerd waarbij als eerste toch de prijs bepalend was. Het Perfide Albion, zoals de Fransen het noemden, is gewoon duur en zeker de laatste tijd is dat niet beter geworden met het pond van 1,25 naar 1,40 neuroses. Bovendien hebben we sowieso geen trek in een overnachting ŕ 40 neuroses en dat lijkt ook niet nodig.

De bedoeling is om er zo`n drie maanden over te doen, dat moet voldoende zijn om te kunnen zeggen dat je er iets van hebt gezien.

Morgen dus rond twaalf uur naar IJmuiden want ik denk dat heel Nederland naar zee gaat vanwege zoiets als een hittegolf. Ze kunnen hier ook nergens tegen. Inschepen vanaf 15.00 uur en een afvaart om 19.30 uur. Diner aan boord en de andere morgen een ontbijt en daarna aan de verkeerde kant van de weg rijden. Niet vergeten!

Warkworth Castle, het eerste van veel kasteelbezoeken.

In een mum van tijd waren wij uit Newcastle en hebben er eigenlijk niets van gezien. Prima zo. Onze eerste stop was bij Warkworth Castle. =(compilatie 1ste week) Niet veel meer dan ruïne maar er was een goede indruk te krijgen hoe het ooit geweest moet zijn. Het lidmaatschap van National Heritage betaalde zich hier meteen uit want gratis toegang i.p.v. 4,5 ponden storten. Een leuk bezoek met koffie in de camper tot besluit.
De volgende stop sloegen we over. Alnwick Castle kwam ons erg druk voor en er staan toch nog zo’n 600 kastelen en andere bouwvallen op de rol. Dus op naar Dunstanburgh Castle. Leuk dorp waar nog een flinke wandeling aan vast zat om bij die hoop stenen te komen. Wandelen tussen de koeien, schapen en sgeiten want het was laveren tussen een en ander door. Toen werd het toch tijd, 14.30 uur om ons eens te richten op een verblijfplaats voor de nacht.
Fawberry Camping? Vol! Een volgende fully booked wat zo ongeveer hetzelfde is en weer een volgende was eveneens volgeladen volgens de beheerder. Na wat heen en weer tuffen kwamen wij op de route bij Springhill Farm. Voor 18 pond met alles drop en dran. Geen koopje maar het is dan ook geen lid van een van de camperclubs waar ik lid van ben.Dat is dus geen winst maar voor de eerste dag op Albionese grond mottut maar. Na de installatie lekker zitten, tekstje maken, foto`s opslaan, wijntje en een krekker met kaas. Zo kunnen we er even tegen tot het avondmaal van pasta met tonijn, komkommer, tomaat etc. Morgen gaan we verder op ons pad.

3 juli 2015

Na de plichtplegingen om weer op weg te kunnen zoals; wassen, scheren, aankleden, ontbijten, koffie lurken, bus opruimen, haren kammen en zo meer, vertrokken wij rond half tien naar Bamburgh Castle. Een knoert van een kasteel dat moet gezegd en de foto`s zullen dit onderstrepen. Hier en niet alleen hier werd de tuinman in het Engelse zichtbaar. Alle gazons zijn gemillimeterd en de randjes met nagelschaar tot een scherp geheel geknipt. Geen sprietje ontsnapt en het geheel brandschoon.
Er is een Art Gallery en een museum. Daarnaast en als hoofdzaak nog de State Rooms, zeg maar Statenkamers van de grondleggers en andere rijkelui. Het ligt, uiteraard, op een schitterende plek aan een mooi breed strand. Genieten.

Na dit bezoek even een bakkie zetten in de camper en dan op weg naar Holy Island, zoiets als Mont Saint Michel, dus bij vloed niet bereikbaar. Op de weg er naartoe regende het auto`s van de andere kant. Foute boel dus want het is voor je eigen verantwoording als je het niet droog houdt. We zijn toch tot het eiland gereden om te ontdekken dat je de auto buiten het dorp moet parkeren, moet gaan lopen, niet mag overnachten dus op tijd weg moet wezen om geen natte voeten te krijgen. Vanaf die parkeerplaats dus rechtsomkeert gemaakt en naar Berwick-Upon-Tweed gegaloppeerd. Daar moest ook iets bijzonders zijn, alleen was ik even kwijt wat dit was.

Toen het kwartje viel, wist ik dat ik naar de rivier moest om bij elkaar drie bruggen te zien te krijgen. Een hele oude lage brug met veel bogen, een nieuwere die groter is met weinig bogen en een brug voor treinen die heel veel en heel hoge bogen heeft. Zoiets als de Pont du Gard bij Nimes. Je kijkt je ogen uit en de sluiters van de diverse camera`s maken overuren. Het resultaat zal u verbazen. Hierna werd het weer zaak uit te kijken naar de volgende camping. De Plough Inn viel af want dat was kort na Berwick en het was pas twee uur.

Verder dus en we vielen weer in een verbazing bij Etal. Daar sneed Merel zo ongeveer haar duim eraf te oordelen naar het geluid maar dat viel mee. Een pleister kon de boel bij elkaar houden voordat zij in stukjes uiteen viel, wát een herrie :-) Hier is nog een aardig stukje kasteel te bewonderen Etal Castle dus. Na dit te hebben bekeken en na de aanschaf van een vlierbessenwijn, een gemberwijn en een mooie marmelade togen wij naar de Watermolen van Heatherslaw. We waren nog op tijd want het laatste bezoek mocht er om 16.15 nog in, wij dus.
Met Julia, de huidige molenares had ik een aardige conversatie over deze molen en die in Nederland. Als klap op de vuurpijl kregen we de sleutelcode van de ruimte waar het waterwiel wordt aangedreven. Altijd het magische deel van welke molen ook, waar is het beginpunt en hoe werkt het. Helaas moet Julia er volgend jaar mee stoppen vanwege een slechte heup en ook de leeftijd maakt het zwaar. Het was een leuk bezoekje en tegen vijf uur dus op naar de camping in Wooler.

Mooie camping in heuvelachtig gebied. We kunnen een lekker tijdje wat bijkleuren in een warme zon, Héérlijk. Een koppel “soepganzen” komt regelmatig eten schooien maar daar doen we niet aan mee. Wel aan het prepareren van wraps met kip en een wijntje. Intussen komen er ook wat konijntjes uit de bosjes dartelen en komen bijna op schoot zitten. Ze kijken niet eens op van een blaffende hond want die bijten toch niet! Terwijl ik dit noteer na het opslaan van de foto`s en Merel terug is van de vaat, begint zij aan Het Geheime Dagboek van Hendrik Groen. Enig gehinnik uit haar hoek maakt duidelijk dat het in de smaak valt. Het is weer een mooie dag geweest met veel zon en graadje of tweeëntwintig. Helaas schijnt het vannacht weer te gaan storten. Nou ja, dan slapen we toch. Morgen verder op deze route waarbij het einddoel Bellingham zal zijn omdat we van daaruit de volgende dag op zoek gaan naar de Muur van Hadrianus.

4 juli 2015
De Muur van Hadrianus:

Gisteravond, de hele nacht en ook bij het begin van het einde van onze bewusteloze staat regende het bijna onophoudelijk. Ik kon nog met een soort natte wind bijna droog naar de toiletgebouwen komen, maar terug was het net of ik nog onder de douche stond. Soit en so be it!! Die Merel is veel slimmer want die had een paraplu meegenomen. Ook een Engelsman lachte mij uit bij de douche waarop ik riposteerde dat ik op wat space stond te wachten. “Space? “vroeg`ie. “Yes, between the drops”, antwoordde ik en weg wast`ie weer. Geen British humor?

Vandaag dan maar een soort van rijdag naar het volgende onderkomen in de buurt van Acomb. De regen werd gaande de dag gelukkig steeds minder en eenmaal op de camping aangekomen hebben we volop genoten van een forse dosis vitamine D van vriendje Zon. Hier vonden we bij de receptie ook de eerste Medelander in Engeland, blijkbaar zijn wij zeldzaam.

Het bleek een prachtige route die ik thuis uitgedokterd had hoewel er soms erg smalle weggetjes in voorkwamen. Eén keer moesten wij op onze schreden terugkeren omdat we uiteindelijk voor een soort tractorpad stonden en dat was zélfs mij iets te link gelet op de ontstane bagger. Ook de zoektocht naar de camping in de buurt van Acomb leverde een paar stukjes weg op waar Pisello maar net op paste. Zijn flanken werden regelmatig door bronstig groen gekieteld. Hier hebben we eindelijk weer WaaiFaai, zo heet dat in het Albionees maar daarvoor moeten we wel bij de receptie gaan zitten.
Onderweg hebben we nog een blik geworpen op wat relikwieën van een verticale watermolen waarvan ons de naam is ontgaan. Het is nu meer een theehuis, shop etc. dan een te bezichtigen molen. Oorspronkelijk aan het werk voor de verwerking van schapenwol. Die beessies hebben ze hier in overvloed. Een apart ras met een zwarte kop en oren.
Meer valt er over deze dag niet te melden maar het lijkt ons wel weer genoeg opwinding zo. Morgen is het plan om de route langs de Muur van Hadrianus te volgen en we zullen zien wat dat brengt op een verloren zondag met al die vrije Engelsen.

Maandag, 06-07-2915

De “weergoden”van meteorologenland hadden verwacht dat het vandaag zou regenen. Zoals gewoonlijk hebben ze weer eens ongelijk en hielden wij het weliswaar bewolkt maar droog op een enkel druppeltje na. Okay, op enige hoogte woei er een tamelijk koud windje maar het kon allemaal nog steeds in korte mouw. Hoewel het gisteravond ontzettend heeft geregend en de vooruitzichten regen brachten, was het een heldere morgen met enige bewolking. We konden gewoon op pad naar de Muur van Hadrianus of wat daar nog van over is.

Thuis maak je een route en prikt daar allerlei te bezichtigen punten in. Je hebt geen idee wat je te zien krijgt en hoeveel tijd je er besteedt. Dat is best veel want vrijwel altijd zit er een pad aan vast dat bewandeld moet worden. Zoals bij Houssteads Fort waar je 1,5 mijl stijl pad voor je kiezen krijgt. Boven is er dan ook die koude blaas. Maar we zeuren niet, wij willen het toch zien? Naast dit punt zien we ook nog Chesters Roman Fort en wandelen er gelijk op met een ouder stel Israëliërs die deze hele muur gaan zien, wándelend!! Birdoswald Roman Fort krijgt ook onze aandacht en terecht.
Inmiddels hebben we een goede indruk van dit fenomeen en vinden dat we wel genoeg gezien hebben. Weer een volgende hoopje stenen die fundamenten voorstellen zullen geen nieuwe inzichten bieden. Dan gaan we naar wat ik steeds in het hoofd had, Haydon Bridge. Een voormalig kuuroord waar ook de nodige beroemdheden en vooral onnodige hoogheden zijn geweest. Het is een fraaie brug met een fraaie geschiedenis maar nu wordt er voor mij een bijzonder element aan toegevoegd. Er flitsten wat vogels rond en vanaf de brug was het allemaal niet goed zichtbaar. Eerst meende ik een Witgatje te zien en een Gele Kwikstaart maar iets later bleek hier een Waterspreeuw aan het vissen te zijn en een Grote Gele Kwikstaart te vertoeven. Feest, want beide vogels had ik nog nooit gezien. Als de wiedeweerga ben ik de 7D met de 100-400 uit de camper gaan halen die gelukkig vlakbij stond.
Beide jongens heb ik op de plaat gezet, gelukkig. Bij de brug kunnen we bij een Co-op nog wat victualiën inslaan zoals sperziebonen en zalm en een bosbessen scone voor bij de koffie. Na dit vruchtbare intermezzo keerden wij terug naar de kampong via weer eens andere en nog kleinere weggetjes. Morgen staat dan de route door de North Pennines op het programma met o.a. de loodmijn en andere onrust.

Loodmijn van Killhope waar geen hoop bestond om boven de 50 jaar te komen.

Nog 74 Dagen Lezen :-)

Het zal duidelijk zijn dat ik zo ongeveer een lijvige roman heb geschreven over ons tripje. Dat kan ik mijn gewaardeerde gasten niet aandoen en vanaf hier zal ik mij beperken tot een foto uit de betreffende map met enig commentaar en een link naar die map in Flickr te gaan :-)

Onderaan vindt u alle links naar plaatsen en foto`s

7 juli en we maken vandaag een rondrit door The North Pennines en belendende delen.
Vooral in Killhope werden we geconfronteerd met de verschrikkelijke omstandigheden waarin de mijnwerkers en hun gezinnen moesten leven. Lees dat eens op internet!!
Alles tot meerdere eer en glorie van rijken en de adel die je nu nog uitpersen om naar hun gestolen rijkdom te laten kijken. Dat heet entreegeld voor het onderhoud. Maar verder een zeer mooie streek.

8 juli en we gaan op weg naar Edinburgh. Onderweg stoppen we regelmatig om wat schoonheden uit het landschap te plukken met de camera. deze prachtige brug was ook een toevallige ontmoeting waarvan er nog vele zouden volgen. Wij stopten o.a. bij Abbortsford House, het (on)bescheiden onderkomen van Sir Walter Scott. Zeer hoog geprezen en dat is logisch als je de avonturen van Ivanhoe hebt geschreven

9 juli en we gaan vandaag naar de "Royal Mile". Dat wil zeggen een lange weg tussen Edinburgh Castle en The Royal Gallery". We willen geen slachtoffer worden van "Tourist Ripping" en gaan die twee tenten niet bezoeken. Voor mij is dit weinig "ROYAL".De entreeprijzen zijn buitensporig hoog en vallen in hetzelfde kader als ik bij The North Pennines hierboven heb aangegeven. Mooie stad, een bezoek waard. Het beste te doen met de bus die vanaf de camping haalt en brengt.

10 juli naar The Falkirk Wheel en aan het begin een zeer fraaie oude brug bij Queens Ferry.
Met verbazing en bewondering hebben we beide Landmarks bekeken. We raken dan op een boerencamping. Ergens ten westen van St. Andrews en het is hier stil!!! Eindelijk de stilte van een weids land. Glooiend en rijk als de welvingen van een vrouw waarlangs een soort souffle du printemps waait en die een geur met zich brengt die opwindt.

11 juli naar St. Andrews, gezellig en niet grootschalig en tegen de zee aan de Cathedral of wat daar van over is. Maar je kunt goed zien dat het ooit het grootste bouwwerk van Schotland moet zijn geweest. Daarna naar Glamish Castle. Daar aangekomen bleek er een enorme toestand gaande, een “extravaganza”. Van oude fietsen, motorfietsen, auto`s, stoomwerktuigen etc.etc. Ze zijn er gek op.

12 juli komen wij terecht op een veld, geen echte camping, van de Friendly Club. Eén van de twee clubs waar we voor deze reis lid van zijn geworden. Nethy Bridge, een heel aardig plaatsje met naast het veld een poel met allerlei beestjes en een bos met allerlei vogels. Schapen; witte met zwarte koppen, zwarte met witte koppen, witte, zwarte, bruine, grijze met en zonder staart de verscheidenheid is groot :-)

13 juli. We komen vandaag in Cromarty waar wij naar de dolfijnen willen kijken. In de rivierarm liggen een stuk of 12 oil riggs die van de Noordzee zijn gehaald in verband met de oliecrisis. Een paar enorme slepers uit Noorwegen leggen die op hun plaats in afwachting van betere tijden. Met het tij komen en gaan de dolfijnen en voeren een aardige show op. Er zijn veel kijkers en op het hoogtepunt zwemmen ze bijna over de voeten van de aanwezigen. We blijven hier "wild" camperen en daar heeft niemand moeite mee.

14 juli. Portmahomak is de naam en bij de Free Church is een camping te vinden. We kwamen nog een fraai kasteel tegen dat wij van buiten hebben bekeken. Toegang 10,6 pond dat is 21,2x1,4=29,8 neuroses en dat is ruimschoots boven ons goedvinden. Dunrobin Castle laten wij van binnen dus ongemoeid. De camping is niet naar genoegen want eigenlijk al vol. Het inzicht was ontstaan dat er in Helmsdale een aardige camperplaats aan het haventje is. Hier vertrekken vissersbootjes om kreeften te verschalken. Met een van de vissers maak ik een praatje en hij geeft aan dat wij de camper gerust op een vlakke plaats kunnen zetten. En als wij water nodig hebben, en dat hebben we toevallig, hangt er verderop een slang klaar. Geweldige lui die Schotten.

16 juli. We komen twee kastelen en een fraai plekje aan de rotskust tegen. Het ene kasteel is niet te bekijken anders dan door de telelens. Het tweede kasteel is weer zo`n voorbeeld van Hyde and Seek. Het zijn meesters in het wegmoffelen van een heel kasteel om je vervolgens onverbiddelijk naar de kassa te loodsen. Ik ga zonder te betalen de tuin door en naar het kasteel dat gedeeltelijk in de steigers staat. Nadat ik toch plaatjes maakte, zegt een Amerikaan Tourist Ripping and I agree :-)

17 juli. Bij Tongue vonden wij twee jongelieden die een lift behoefden. Daar doen wij nooit moeilijk over en dit waren twee jonge Belgjes van hij 19 en zij 18 jaren jong. Wandelend en liftend door het Schotse. Wij hebben hen even voor een dag of twee geadopteerd want de Koran zegt dat je je rijkdom moet delen. Gaandeweg vielen zij op deze toch fraaie route in slaap na eerst nog manhaftig te hebben meegekeken op mooie punten. Het gesuizel van Pisello werd hen te machtig. Uiteindelijk belandden wij op een kleine parkeerplaats bij Ross & Cromarty. Voor Daan en Emma een aardig plekje voor de tent en voor ons een redelijk vlakke plaats in het wild dus voor nul, zero neuroses. Op de vraag of zij al avondeten hadden, gaven zij het reeds bekende antwoord neen. Dus dan toch maar de zalm uit de vriezer en penne met zalm gemaakt. Extra veel pasta want Emma had al gezegd dat hij wel wat lustte. Zo verschaften wij hen ook maar een ontbijt en hebben hen vele kilometers verder uitgezwaaid want ze wisten niet van opgeven qua liften.

Dolfijnen vinden het dolfijn onder de vuurtoren van Cromarty

18 juli. Noord Schotland en daar wil, net als in Nederland, wel een een buitje vallen. Tijdens enthousiast uitgevoerde amateur roeiwedstrijden passeerden felle buien die in twee of drie minuten een waterval neer lieten dalen. Mijn wenkbrauwen gingen wel omhoog toen er bij twee bliksemflitsen en donderklappen niemand van het water werd gehaald.

19 juli. Tijdens een wandeling in de omgeving van Morvich viel er het nodige aan antieke ruïnes te bewonderen langs de drooggevallen rivierarm. Fraaie camping met hier en daar een lijsternest in de heggen. Hiernaast een nest dat wij vanuit het raam op 2 meter afstand konden zien. Een druk komen en gaan want die monden moeten vol.

20 juli. Door een Engelsman en zijn Nederlandse vrouw werden wij attent gemaakt op het bestaan van "Brochs". Ronde, dubbelwandige stenen torens waar men zich in kon terugtrekken met mensen en vee bij het naderen van gevaar of voor de nacht. Deze is nog redelijk intact. De pont naar Kyle is bijzonder. Simpel een ponton waarop een draaibrug waar zo`n vier auto`s op kunnen. Alles wordt met "ellenbogenstoom" oftewel met de hand bediend, óók het draaien naar de aanlegplaats mét de auto`s erop. Tijdens het varen ligt de brug recht op het ponton.

21 juli. De volgende stop was bij KillRock View. Ook wel nog enigszins vochtig en oppassen dat je niet naar beneden waait, maar het was goed te doen en spectaculair. Nog een stopje verder was er een soort open lucht museum. Erg kleinschalig maar wel aardig om gezien te hebben. Steeds meer zon en daar doemde Dunvegan Castle op. Geen mooi kasteel maar wel functioneel om zo te zeggen. Onderdak voor de heren en afschrikking voor de vijand, wie dat ook mocht wezen. Prachtige tuinen eromheen. Na deze visite gingen we uitkijken naar een plakje om de camper te parkeren en dat vonden we langs de A863. Een parkeerplaatsje bij een Broch. Die hebben we ook bezocht door er naartoe te klimmen en omdat we er al een hadden gezien in bijna volledige staat konden we er ons iets bij voorstellen.

22 Juli en op weg naar Fort William. Skye laat zich van een mooie kant zien vanwege de zon. Mooie vergezichten met lochs en hoge bergpieken. Niet gereserveerd en het een na laatste kaart voor de ferry van Amadale, je moet soms mazzel hebben. Hier en daar een stop bij een mooie brug of waterval etc. Bij Fort William is een sluizencomplex waar je met je bootje een achttal sluizen moet nemen om verder te kunnen door het Caledonian Canal. Leuk om te zien maar niet zo`n hele sluisgang bekijken, dat kennen we wel.

Om een heel lang verhaal nóg korter te maken, zo zijn wij heel Schotland rondgereden. Daarna heel Ierland langs alle kustwegen en een groot deel van Engeland. Een paar persoonlijke conclusies en noten. Schotland is mooi, wild en ruig. Ierland heeft dat ook met wat meer lieflijkheid hier en daar. Engeland barst van de "groene tunnels" waardoor veel landschappelijk schoon aan het oog wordt onttrokken. Ik weet niet of ze dat voor zichzelf willen houden of zich ervoor schamen. Overigens is het Lake District één van de mooiste natuurgebieden in Europa die ik ken. Absoluut arbitrair maar het is ook maar mijn idee. Wij begonnen daar ná Wales en Newforrest danig de balen van te krijgen. Zodanig dat wij geplande routes hebben ingekort en ook tien dagen eerder huiswaarts zijn gegaan. Belangrijke tip: Neem een abonnement op National Heritage in Engeland en ook op de National Trust van zowel Engeland als Schotland en als Wales. De entreeprijzen zijn f*cking high en met die abonnementen heb je vrij entree. Dat is dan snel terugverdiend. In Ierland en Schotland kun je op de mooiste plekken wild kamperen of camperen, zeker als je volledig self supporting bent. Wij hebben zo`n 32 keer in het wild overnacht en daardoor konden wij de campingkosten over 80 nachten houden op 10 Euro en een paar centen. In Engeland is dat verboden en hebben wij ons vaak op "camperplaatsen"opgehouden. Op een goede camping is 30 tot 35 euro heel gewoon. Onze reis is verder te volgen op Google Photo`s waarvan ik de links hieronder zal zetten, die zo ongeveer in de goede volgorde staan :-). Vragen? Contact kan via info@janalthofweb.nl