Wie Italië zegt, zegt Pisa en gaat duwen.

Na Rome trokken wij langzaam noordwaarts steeds gebruikmakend van de beschikbare camperplaatsen om als eerste te landen in Cerveteri het land van de Etrusken. Daar bezochten wij een van de necropolissen die zo hier en daar in het land oprijzen. Grafheuvels die eeuwenlang bedekt zijn gebleven maar door de mensen, boeren, wel zijn gebruikt en ook zijn leeggehaald.
Over hun schrift is helaas weinig bekend zodat ook hun herkomst en geschiedenis nogal wazig blijft en dat is jammer.
De Necropoli hier zijn wel indrukwekkend en ook hier zijn in vergelijking met zo`n 15 jaar geleden de nodige aanpassingen gepleegd. Er zijn nu ook kleine ruimtes waar een documentaire wordt vertoond, waarvan één in 3-D. We zien beelden van de Villa Giulia, bijna een vanzelfsprekendheid. Daarna rijden we binnendoor langs Civitavechia en Tarquinia. We landen op de parkeerplaats in Viterbo naast een grote vrachtwagen want het is een graad of dertig. Dit is de enige plek met schaduw. Morgen maar eens bekijken of we per fiets Viterbo in zullen trekken om e.e.a. hier te bekijken. Onderweg en bij de Necropoli zagen we nog de Hop en binnendoor hoorde ik langs een rietkraag nog een Cetti`s Zanger. 

Viterbo?? Geweldig mooie stad met een rijke Etruskische geschiedenis. De wijk Pellegrini is een lust voor het oog met al die smalle straatjes, trappen, stegen, bogen en ouwe vrouwen. Hier en daar middeleeuws. In een klein straatje raakten we aan de praat met una signora die boven ons hoofd de was ophing. Al gauw bleek hier weer een torentje van Babel want het was The Irish Washerwoman van The Shadows. We werden binnen genood voor een bakkie en dat werd nog een hele visite. Beiden Ierse weduwen, eentje nogal geplaagd door reuma. Maar ze hadden elkaar ergens getroffen en woonden nu hier samen. In zo`n gesprek komt dan alles van alle kanten uit elkaars leven zomaar voorbij. Een fijne ontmoeting. Om een kort verhaal niet al te lang te maken, wij vermaken ons prima zoals uit de foto`s op Flickr mag blijken.     

De volgende dag reden we van Viterbo heel erg binnendoor naar de camperplaats in Assisi. 
Onderweg zagen we Foligno en Spello onder andere maar de mooiste stop was toch wel Collepino. Een helemaal autovrij dorpje op een loeisteile bult. We hebben daar rondgelopen en een bakkie genoten. De foto`s vertellen het verhaal. De camperplaats in Assisi was ff zoeken maar het lukte. We werden welkom geheten door Angela en Romero een aardig echtpaar ook net 65+ die juist voor ons waren aangekomen. Het was wachten op de parkeerbaas een sympathieke vent en voor 10 Neuroos waren wij weer een naggie onder de pannen. Mijn spaghettiaans viel ook nu weer in goede aarde. So Far so Good. Vanmorgen op standaardtijd uit de veren om plm. 08.00 uur. Na ontbijt en andere plechtstatigheden wilden wij in piedi op stap naar de Kathedraal van Sint Franciscus. Romano en Angela vroegen of wij samen zouden gaan. Okay. Het enige lastige is dan dat zij totaal geen letter buiten de deur spreken. Das lastig converseren maar gedurende de ochtend kwamen we er toch aardig uit. 
Na een gezellige wandeling liet ik Romano zich nog even vertillen aan de Canon 400 en dat werd uitgebreid gekiekt door Angela. Altijd leuk. We zullen ons best doen enigszins in contact te blijven. 

Na Assisi werd het tijd op te krassen naar Perugia de hoofdstad van Umbria. We landden uiteindelijk op de goede camperplek en zullen morgen onze opwachting in het oude centrum maken. Ci vediamo. 
De volgende morgen hebben we toch maar de bus genomen naar het centrum en zijn onderaan de roltrappen uitgestapt. Een vreemde ervaring dat je 4 of 5 roltrappen kunt nemen in een soort ondergrondse met enorm hoge bogen zoals in de Basilica van Maxentius op het Forum Romanum. Vervolgens zijn we in rechte lijn op het oude Centrum afgestapt en namen een koffie bij de Cathedrale. Aansluitend een wandeling door de middeleeuwen van Perugia. De smalle straten, de hoge tot zeer hoge huizen, de kleine piazze etc.
Om een uur of twaalf waren we er wel klaar mee want oud Italiė is ook hier oud Italiė. Werd het toch nog een zoektocht naar de bus en tenslotte de camper, maar het lukte wonderwel. Wat te doen?

Ik had zin om naar Cagli te gaan en niet naar de camperplaats die ik gepland had. Eenmaal daar aangekomen maakte ik een stopje bij het huis van Peppino en Rieta waar ik in 2002 gelogeerd had om in deze plaats aan mijn Italiaans te kunnen werken. Zoon Giacomo stapte juist naar buiten en we maakten een praatje. We moesten vooral Peppino en Rieta een bezoek brengen die inmiddels in het huis van zijn ouders woonden. Dat deden wij een beetje tot mijn spijt. Peppino was nog steeds die Peppino, Italiaanse tophaan als de beste en Rieta was helaas een schaduw van de Rieta die ik kende. Peppino moest weg en we dronken een koffie met Rieta. Zo half en half werd er afgesproken dat wij een cena zouden hebben in Castelo Frontone. Het gesprek vlotte redelijk tot Peppino zichzelf op zijn politieke praatstoel hees. Toen werd het lastig, maar we sloegen ons er doorheen.  De volgende morgen hebben we In Cagli een rondwandeling gemaakt en wat herinneringen aan Cristina, de lerares, opgehaald met de barman van Café D`Italia. Ook hij verwarde ons met Duitsers, een slechte zaak. Cristina is er ook nog en geeft ergens les in Urbania. Met Peppino bezochten we in de middag de grotten van Frasassi. Zelden zulke enorme en mooie grotten gezien als hier. Voor Peppino en Rieta kochten wij wat aqua spirituosa. Peppino sloofde zich uit met vlees en een boerenbarbekeu. Allemaal prima en het smaakte voortreffelijk. IJs toe en tegen twaalf naar bed. Morgen Urbino,maar daar zou het niet van komen. 

Voor mij de mooiste grotten van Neuropa, zie kaartje rechts.

Zoals gezegd, we haalden wel Urbino maar zouden het niet bezoeken. Na drie weken intensief Italiė en twee dagen Peppino waren wij dermate moe dat wij een siėsta hebben gedaan op de camperplaats bij Urbino. In de middag zijn wij, enigszins uitgerust naar de camperplaats bij San Marino getogen. Op die plek was al een sympathiek Nederlands stel aanwezig van onze leeftijd. Er vielen dus nogal wat gebreken te bespreken :-). De afgelopen drie dagen was het slopend warm geweest tot wel een graad of dertig. Vroeg naar bed en vroeg op om op een vroeg tijdstip de top van San Marino te bezoeken vóór de grote golf dagtoeristen. Dat lukte uitstekend en toen wij ons bezoek in goed weer hadden afgerond en weer richting camper gingen, opende zich langzaam de hemel boven de massa die onderweg naar boven was. Het ging behoorlijk regenen zoals wij bij een bezoek aan de supermarkt onderweg ondervonden. Gaande de dag besloten we niet naar Arezzo te gaan maar onze koers te verleggen naar een camping, Chiocciola, daar voorbij.
Het bleek een bijna geheel Nederlandse nederzetting. Maakt niet uit, morgen rust en was en andere karweien. Overmorgen naar Siena.

Vanmorgen op het gemak en uiterst binnendoor naar Siena gereden door Prachtig mooie landschappen. Het was toch weer even zoeken naar de camperplaats maar het lukte. Op Via delle Province was de parkeerplaats vol op één mogelijkheid na. Die hebben we maar benut.
Daarna kon ik nog een Germaan helpen aan een ander adres. Siena per bus, was ook ff zoeken, bezocht. En a piedi natuurlijk want met gemotoriseerd tuig kom je het oude centrum niet in behoudens de brandweer etc. en leveranciers. We hebben ons beperkt tot het Piazza del Campo met dure koffie (what else on the spot?) en de Duomo. Dįt zijn toch de zaken die je gezien moet hebben, vooral de Cathedrale met zijn enorme vloertekeningen in scrafitti. Dan terug met de bus en een deze morgen gescoorde gegrilde kip genuttigd met een bak sla. Oordoppen in vanwege een blaffer. Ik ken het systeem. Je dondert je hond `s avonds in de tuin achter je huis en het is de hele nacht feest. Met de beproefde doppen van Chevron hebben we niets gehoord, zelfs geen gesnurk. Truste hond!!  

Tot mijn grote spijt zijn al mijn foto`s van Siena nergens meer te vinden, niet op de PC, de laptobber of twee externe harde schijven. U moet het dus doen met de info in de link of wikipedia of een paar plaatjes die ik van internet heb gejat. So be it!! :-(

San Gimigniano, een prachtig dorp/stadje bovenop een heuvel zoals altijd. Via deze link krijgt u een vracht informatie hierover. Ons bezoek was ook weer een soort teleurstelling door het massatoererrorisme dat ook hier hoogtij viert. Op een parkeerplaats vlakbij de stadspoort staan de touringcars opgestapeld. Waar ik voorheen plaatjes kon schieten zonder mensen erop, is dat nu vrijwel onmogelijk. Er ligt altijd wel zo`n 1258 kilo mensen vlees op trappen etc. Wij werden ook verrast door een enorm aantal kramen door het hele stadje die ook alle uitzicht op een mooie gevel etc. bederven. Of dat een dagelijkse domheid is, weet ik niet.

Met de regen spoelen er nog maar weinig toeristen weg, maar wij hadden het wel gezien. Het weer zou niet verbeteren en het kost ook nog moeite om een geschikte camperplaats in Firenze te vinden. Dat lukte uiteindelijk zoals altijd. Voor 14 Neuroses per dag en nacht met beperkte voorzieningen is een nobele prijs. Groot voordeel is dat de stadsbus net naast de parcheggio is. Het plan is morgen (ook weer enige regen verwacht) de highlights te bezoeken. Piazza Vecchio, Palazzo Vecchio, Duomo, Baptisterio, Campanile. Dan even een wandelingetje over de Ponte Vecchio en bij enigszins redelijk weer even een rondje door de Giardino di Boboli. De massa zullen we zoveel mogelijk proberen te ontlopen door uiterlijk om 8 uur op de bus te stappen. We zalle zien.                                                          

En we hebben het gezien. We volgden weer de oude tactiek van om half zeven opstaan en om acht uur in de bus. Maar eerst moest ik reddende engel spelen voor een ouder Frans stel dat niet van de parkeerplaats weg kon. Ze hadden betaald, zeiden ze etc. Toen de operator gebeld en dan wordt het leuk. Die spreekt geen Frans en zij geen Italiaans. Dan mag Jan de telefoon overnemen en uitleggen wat er in de soep zit en alles heen en weer vertalen. Uiteindelijk bleken de twee bankbetalingen mislukt en dienden zij met neuroses te betalen. Probleem opgelost en ik hoef geen goede daad meer te doen vandaag.

De bus liep voortreffelijk en we stonden voor de Duomo bijna zonder andere toeristen. Als eerste het Baptisterium, ook nog leeg, en daarna de moed opgevat om de Giottotoren, de Campanile te beklimmen. Ging best goed maar boven was het toch even bijkomen. Gelukkig alles nog rustig, ik moet er niet aan denken om hier twee rupsen mensen heen en weer te zien klauteren. Naar men beweert 414 treden, dat is meer dan de Dom in Utrecht 365/366. Vóór de Duomo eerst een bakkie en een happie genomen om de armada aan tweebeners uit alle landen van de wereld te zien aankomen. Het is dan ook wel meteen vol.
Na de Duomo zijn we naar de Piazza Vecchio gelopen en vervolgens naar de Ponte Vecchio. Dit is de top voor toeristisch amusement, maar dan moet je even aan de kant gaan zitten. Dan ook weer tijd voor een forse pannino want die treden hebben veel gekost. We zijn nog naar Palazzo Pitti gesjokt maar hebben het museum en de Giardino links laten liggen. Genoeg museale zaken gezien en net voordat we besloten terug te gaan, werden die tuinen volledig verzopen door een enorme regenbui. Die hebben we zittend onder de bogen afgewacht en daarmee was deze dagtrip wel voldoende. Wij hebben het droog gehouden dankzij pluu en kledij maar we hebben ook wel verzopen katjes gezien. Net ontdekt dat we in Firenze Free WiFi hebben, altijd handig. Morgen een paar villa`s. Dit was brandpunt, goedenavond.

Firenze?? Overweldigend!!

Vandaag een poging gedaan een van de villa`s bij Firenze te bereiken via allerlei binnenwegen. Onbegonnen zaak vanwege de smalle slakkenwegen waar wij soms de spiegels in moesten klappen om muren en bomen te ontwijken. Daarbij is het soms ook loeisteil en protesteert Pisello tegen de hem aangedane martelingen. Ik moet de route omdraaien en we gaan naar Petraia en Villa Demidoff. Als we op de navigator zien dat we van Bassi naar Rosa rijden dan moet het wel goed komen. Petraia is nog even mooi, zoals ik die ken. Een paar fraaie opnames van een Koninginnepage zijn een hoofdprijs. We hebben een mooie rondgang binnen en dat is al even onveranderlijk mooi. De weg naar Villa Demidoff of ooit Pratolino is al even schrikwekkend maar we zetten door. De enkele Italianen die we tegenkomen, kijken wel wat verbaasd als je met zo`n bak door de landerijen toert. Demidoff is een groot park en het is helemaal leeg!! Geen hond te zien, want die mogen hier niet binnen. Maar ook geen toerist of wat daar op lijkt. Ongelooflijk. Bijna op loopafstand van Firenze en nessuno qui. Dag hond :-)

De laatste villa (Gamberaia?) laten we voor wat die is en gaan terug naar Firenze en de Lidl. Het is tijd voor een berg boodschappen en de Lidl is hier ook goed en goedkoop. Morgen de rit naar Vinci en Leonardo, San Baronto, Pistoia en Lucca. Eerst de Piazza Michelangelo met het majestueuse uitzicht op Firenze en dan het wonderschone Poggio a Caiano. Dat moet een vreugdevol weerzien worden mede om de herinneringen daaraan. Het weer blijft ons goed gezind want het ging pas regenen toen we op onze thuisbasis aan de Viale Europa waren aangekomen.

De volgende dag togen wij eerst naar Poggio a Caiano om de gelijknamige villa te bezoeken. Het werd een beetje een dip want de villa is van de staat (geen geld) overgegaan naar een beheersconsortium en nu in handen van de gemeente en dat is zichtbaar. Geen geld, geen onderhoud of anders minimaal. De villa oogt vuil en ook de tuin heeft niet meerde allure van zo`n twintig jaar geleden. De toegang is gratis en dat helpt dus ook niet. Een kleine teleurstelling. Dan op weg naar Vinci waar wij koffie met een cornettootje nemen en de drie hoofdpunten van het toegangskaartje benutten. Het zijn er vijf, maar drie is wel genoeg. De twee musea zijn aardig en het is toch weer geweldig om te zien wat die man allemaal aan genialiteit heeft laten zien. Als laatst bezochten we zijn geboortehuis waar een aantal kopieën hangt van zijn schilderwerk. La Gioconda is er één van. Het was wel weer even genoeg zo en we waren al vroeg bij een camping die wel in Nederland leek te staan. Wat een kaaskoppen allemaal. We namen onze rust en deden de was, vulden de tank en leegden de kakdoos. 

Pratolino of Villa Demidoff en iemand heeft geen wit voetje gehaald

Vandaag dan naar Lucca, wat volgens mij een van de mooiste Toscaanse stadjes is. Ik moet zeggen was. Het werd een grote teleurstelling om te beleven. Het wordt platgelopen door ontelbare toeristen en dat heeft een prijs. Die prijs is het volplempen van het plein van antieke theater met tenten en terrassen. Het plaatsen van grote reclameborden en het beschilderen van de bogen met de naam van de betreffende vreettent. Ik stond echt een beetje perplex dat je dit als stadsbestuur kunt laten gebeuren. 
En de mensen zelf hebben er ook geen goed woord voor over. De ondernemers? Ja, bizznizz, het is geld verdienen en verder nix. We zijn nog door wat achterstraatjes gelopen in een poging het oude Lucca terug te vinden, maar het was al te laat. Terug naar de camper en we kochten vlakbij de parcheggio een pizza van een beginnend stel. Leuke mensen, ook zij hadden geen goed woord over voor de situatie. Okay, het zij zo en morgen dan de laatste “kiloknaller” Pisa dat er zeker net zo aan toe zal zijn als Lucca. We zalle zien. 

De Villa Garzoni in Collodi, geboorteplaats van Pinocchio

 En ja hoor………we waren nog enigszins vroeg bij de scheve toren. We waren met de fiets, dat schiet wel op. Gelukkig houden ze hier met grote grasvelden en kettingen het toeristenvee behoorlijk in toom zodat er nog wel iets gekiekt kan worden. Je kunt je geweldig vermaken met al die poserende dombo`s die proberen met hun handen die toren tegen te houden of juist om te duwen. Ik heb er een aantal geschoten. Het enige wat nu nog steeds frappeert, is wanneer je onder de poort door loopt en dan ineens die toren ziet staan. Der scheefheid is eigenlijk niet in een foto te vangen.
Je moet het gezien hebben in levende lijve om te beseffen hoe scheef dat ding staat. Ach, en verder moet je een koffietje doen. Even wat rondslenteren in de buurt en verder snel maken dat je weg komt vóór de hordes, bus- en vliegtuigladingen mensenvlees die door de steden en de kerken wordt gejaagd. Morgen vangt de terugreis aan. Ik heb het e.e.a. aangepast en we proberen zoveel mogelijk natuur te zien. Vanaf hier richting Bologna (niet meer dan dat), ombuigen naar Crema en dan over kleine weggetjes door Zwitserland en over de Gotthardpas. Ci vediamo pronto. En toen heb ik het nog verder aangepast.
We gaan nu richting Dolomieten om over de Stelvio te rijden en daarna via Davos etc. verder naar Basel. De routes zijn gemaakt en we gaan er voor. Zo`n 96 haarspelden en zo`n 2756 meter hoog. 

Vandaag schrijven we een relatief korte route van plm. 209 km. Het is een aanloop door de Apenijnen naar de Dolomieten en voert naar een camperplaats in Mirandola. Onderweg troffen wij nog een Ponte de Diavolo aan, bij of in Ponte delle Maddalena. Ik moest meteen denken aan de Ardêche. Naast het kerkhof is een grote parkeerplaats voor campers en alle voorzieningen zijn aanwezig en werken ook. Geheel gratis ook nog, met stroom. Dat was gisteren wel anders in Pisa waar niets werkte en de stroom ook niet gratis is, naast een naggie voor twaalf neuroses. De route is mooi maar er is nauwelijks een recht stuk weg. Keren en draaien, heel lang stijgen naar de Passo Abetone en dan weer helemaal down to Earth bij Mirandola. Alleen het laatste stuk is geheel vlak als we de bergen hebben verlaten. Van Modena zien we niets, dat is door mij vakkundig weggesneden. Van de parkeerplaats zijn wij weer vertrokken vanwege blafbeesten.
Nu staan we een dorp of drie verder bij een zwembad en tegenover een grote COOP. Beter, maar zonder stroom en alleen betaalde voorzieningen. De volgende dag gaat de boel weer op zunne kop.
De weerstations geven voor de Stelviopas regen en sneeuw op én een temperatuur van ongeveer -3 in de nacht. Het risico dat de pas gesloten wordt, is dermate groot dat we besluiten de oorspronkelijk geplande route via de Gotthard te volgen. Onderweg komen we de Ponte di Torre D`Oglio tegen. Hier is ook een groot natuurgebied waar we graag doorheen rijden. De rivier Oglio is een zijarm van de Po. Die Ponte is een brug van houten balken en het geheel wordt gedragen door bootjes. Het rammelt behoorlijk maar alles blijft liggen. Er is zelfs redelijk wat plaatselijk verkeer hier.

De eerste camperplaats passeren we want het is pas 13.15 uur. We doen alvast een stuk van het vervolg. We kunnen één plaats wel vinden, maar die is ongeschikt. De tweede is ook zoeken en alleen bereikbaar via een stukje tolweg. Nou ja drie Neuroses tollenaarsgeld zij hen vergeven. We komen vlakbij de Ticino buiten het plaatsje Cameri terecht. Stil vooral en dat vinden we best. Nul voorzieningen maar die hebben we zelf. Ik hoop op een grote harde regenbui dan gebruik ik die als douche. Het is al dagen boven de dertig graden en je bent door de luchtvochtigheid als nel klam en vies. Gaat gebeuren!! En het is ook gebeurd. Het duurde lang voordat de bui een béétje losbarstte en ik werd vanuit de douche nat gespoten met koud water. Héérlijk! Goed geslapen want hier in de rijstvelden van de Po heerst rust.

Van die Gotthard komt helemaal nix want ik heb de Simplonpas voor hem aangezien. Maakt niet uit want dat is ook een mooie route. We rijden vanaf de rijstvelden bij Mirandola en Cameri eerst door een tamelijk industrieel deel met veel drukte. Maar dat is gebruikelijk in de buurt van een grote stad zoals Milaan. Deze keer zien we daar niets van. De weg naar Gryon is behoorlijk steil en we kronkelen door kleine dorpjes maar alles gaat goed. We staan nu op een parkeerplaats waar je zeven dagen mag staan. Dat doen we niet. Ik heb maar een klein aantal foto`s van de bergen want in het begin regende het behoorlijk en pas na de middag gingen we weer de zon zien met zo`n 27 graden. Morgen de rit naar Basel en Ile du Rhin van de heenweg. Maar waarschijnlijk hakken we die plm. 300km. In twee stukken en parkeren dan op een CP in Oberburg. 
Het wordt de hele route tot aan Ile du Rhin. We starten al om half negen. De wegen zijn vrijwel leeg, geen verkeer. Maar wat is dat Zwitserland móóóóói!! En wat is dat Zwitserland schóóóóón!! Geen stukje afval waar dan ook. Als ik een prijs uit zou moeten reiken voor het schoonste en netste land van Europa dan is met afstand Zwitserland nummero uno. Maar dat kan helemaal niet!! Zwitserland is geen deel van Neuropa!!
Zou het daardoor komen? Italiė is vies, vuil en soms smerig. Langs de wegen en bij grote supermarkts, tankstations, parkeerplaatsen in heel Neuropa behalve Skandinaviė is het één grote pestbende. We doen het zelluf, ik weet ut. Maar hier zie je dat het anders kan.
Komen we twee keer op een stukje “snelweg”, zitten we twee keer in de file!! Dus snel weg van die snelweg en weer binnendoor. Dat is een groot genoegen. Vrijwel geen verkeer en de natuur is van grote schoonheid.
We landen uiteindelijk op de camperplaats van het Ile du Rhin. Het eerste wat we zien is een zigeunerkamp met voor een miljoen Neuroos aan autoos en caravans. Een luxe van de soort die ik in 46 jaar werken niet bij elkaar heb kunnen stelen. Ziedaar de anti gevoelens van de gewone Neuropeaan. Maakt mij allemaal niet uit, maar waar wij een chemisch toilet gebruiken, schijten die gasten in vol gezicht gewoon langs de weg. De dames stropen zonder de minste gène de rok omhoog en de broek van hun reet en schijten maar. Kinderen idem dito. Ik heb het een van de heren nog niet zien doen. Schijtlaarzen?
Sorry voor het onparlementele maar anders kan en wil ik het niet zeggen! En zo ging het ook in Italiė. Maar in Zwitserland? Niets van gezien dus. Jammer. Maar dat daar gelaten was het een geweldige reis door dit deel van Neuropa vol geschiedenis en kunst. Ci vediamo!!!