Spanje Portugal 2022 Deel 1:  vrijdag 01 April

Onze reis begon met sneeuw en dat bleef regelmatig aanwezig. Wij dachten het witte winterweer in Nederland te ontvluchten maar op de camperplaats in Thiers was het witter dan wit. Onderweg werden wij getrakteerd op prachtige witte en  groene landschappen. Het vertrek was om 06.15 uur en het doel was Avallon waar  een nicht van vrouwlief woont. De route had ik uitgezet op de computer met Mapsource en ging alleen maar over de binnendoorwegen nadat wij de grens van België en Frankrijk waren overgestoken. Rond de klok van vijf waren wij daar en konden aan de koffie e.d. De zoon van nichtlief kwam ons versterken en samen gingen wij naar een Europese Chinees. “All you can eat” en dat is een concept dat overal lijkt te passen. Wij wantrouwden de nogal aanwezige hoodies in Avallon en gingen voor de nacht naar Deux Rivières waar wij een mooie camperplaats kenden. Helaas was die niet bereikbaar en in dezelfde plaats overnachtten wij bij het Donjon. Ook goed en reuze stil.
                                             https://photos.app.goo.gl/9jMCyx1fZC3v1bU46

                                                                  zaterdag  02 April
De volgende morgen moesten wij via Avallon verder want hare majesteit had haar onmisbare partner, het debieltje, bij nichtlief achtergelaten. Opgelost en verder naar het doel dat oorspronkelijk de camperplaats Car d`Isola was, een kleine vijf kilometer vóór Thiers. De rit was wonderschoon. Wij werden getrakteerd op ongekend witte landschappen over prachtige slingerweggetjes die dan wel hun tol eisten ten aanzien van zoiets als vermoeidheid. Ook vanwege het ijs en sneeuw zo hier en daar op die wegen is 200% attentie vereist, maar mooi is het wél. De foto`s moeten het weer ondersteunen want één plaatje zegt meer dan duizend woorden zo is het adagium. Na de sneeuw kwam er een periode waarin alles weer sneeuwvrij en wondermooi groen was. Gewóón Frankrijk.
Maar vóór de aankomst bij Car d`Isola werd alles weer wit. Wat een vreemde wereld. De opwarming van de aarde die sneeuw in april biedt ruim halverwege La Douce France.
Bij aankomst op Car d`Isola werden wij getrakteerd op een ruimhartige aanwezigheid van Gitanes. Hun kinderen begroetten ons met sneeuwballen. De camperplaats bood weinig vertrouwen en wij besloten op te krassen naar Thiers. Een doodstille camperplaats met veel wit. Op enig moment liep het vol vanwege een activiteit in de omgeving. Velen hadden wat karton en andere vellen om de sneeuw die continu viel, van de ruit te houden. De soep was lekker, de elektrische deken werd gestart, de foto`s gedauwnloot en de tekst geschreven. Slapen en morgen op weg naar Thueyts waar ik ooit met Gerda en de kinderen kampeerde op Camping Le Barutel. 
                                          https://photos.app.goo.gl/9jMCyx1fZC3v1bU46

                                                                      zondag 03 April

Pendent la nuit werden wij wakker geklopt door een late theaterbezoekster die vermoedelijk vond dat wij hier niet mochten verblijven. Dat deden wij toch maar en lieten het voor wat het is. Franse idiotie. Na het ontbijt vertrokken wij naar Thueyts waar ik ooit met la famiglia kampeerde bij Jean Plange oftewel Jan Plank op camping Le Barutel. Doch wij dienden ons eerst door een ruimhartig besneeuwd Frankrijk te worstelen. Ik heb nog nooit zoveel sneeuw gezien in Frankrijk en zelfs Noorwegen haalt het er niet bij. Mooi, mooi, mooi.

Soms daalden wij naar lagere gedeeltes en dan was het soms vrij van sneeuw maar meestal reden wij door hogere delen tot wij in de regio van de Ardêche kwamen. Nul komma nul sneeuw!!! Niet één vlokje is hier gevallen. We toerden van de camperplaats in Thueyts nog even naar Joujac, maar het is nooit meer wat het was. Wel stil, ruig en mooi. De camperplaats was ook een beetje onze redding, want het water was op en de poepdoos vol. Maar hier konden we e.e.a. herstellen. Biefstuk met stokbrood van de boulanger en wat salade moet het maar weer doen. Tot morgen.
    https://photos.app.goo.gl/rMs6qVmbHrJSpcNf6

                                                                         maandag 04 april

Wat te zeggen van deze wonderbaarlijke rit van Thueyts naar Saint Affrique. De allerkleinste wegen over de hoogste routes met alleen maar bochten en nog eens bochten. Door een prachtig mooie natuur waar de stilte zo groot is dat een Reebok zich op de weg in z`n uppie waant en ons secondenlang aanstaart en een Groene Specht zijn leven waagt vlak voor de ruitenwissers. De ruit waar inmiddels een behoorlijke scheur in zit vanwege opgeworpen gesteente van een tegenligger. Ook bestond een Roodborstje het om honderden meters onze snelheid te temperen door vlak voor ons te blijven vliegen. Landen en weer opvliegen, remmen en weer landen en weer opvliegen tot wij hem kwijt waren. Verder natuurlijk de Rode Wauwen en twee Haviken. Boven rotsen alvast de Vale Gieren. Van de Monts d`Ardêche,  veel langs de Tarn met de luchtbrug boven Millau, de Cevennes dus. Hoe mooi wil je het hebben weg van de snelweg? Bij Saint Affrique aangekomen bleek de camperplaats gesloten en toerden wij naar de volgende die de naam camperplaats niet waardig bleek.
De laatste was toppie met oude mensen, Spaanse met Portugees en veel verhalen. Als cuisinier bezondigde ik mij aan brood met zalm, gebakken ei met tomaat. Een klassieker in ons assortiment. Morgen verder maar weer.
                                    https://photos.app.goo.gl/ERdHa9YsdP7Rm7of7

                                                                         05-06-07 april
Deze dagen toerden wij rustig verder naar de camperplaats Perelada de laatste stop voordat wij Josep en Carmen gaan bezoeken in Igualada. Wederom een leuk bezoek met een etentje in de buurt en we vertrokken met een tas vol zaligheden die Carmen voor ons had gekocht. Daarna begonnen we de 7^de aan de rit naar Noguera Pallaresa aan de zuidzijde van de Pyreneeën waar San Juan de Plan ons doel is. Het dorp waar ik ooit een week bij mensen heb gewoond om mijn Spaans wat op te vijzelen. Het meeste ben ik alweer vergeten maar veel jongeren spreken aardig Engels.
                              https://photos.app.goo.gl/KvpM3ded8qWmkHaB7

                                                                         vrijdag 08 april

Onderweg naar San Juan liepen wij vast op een doodlopende weg die overging in een boerenpad. De aanwezige boer wilde ons helpen en bood zelfs een biertje aan. Weer in de goede richting kwamen wij in het ruige berggebied van die Pyreneeën. We gingen eerst naar de camping om een plek te regelen en daarna op zoek naar Maria, ooit mijn hospita. Ze is er nog, 86 jaar en met enige moeite herkent ze mij. Daarna maken wij een mooie wandeling door San Juan. Steile, smalle straatjes en hier werden de gevolgen van mijn val op de 7^de pijnlijk duidelijk. Ik was steil voorover gevallen met mijn borstbeen bovenop mijn camera en vermoedelijk is dat bot, ooit doorgezaagd voor de bypassoperatie in 2016, zwaar gekneusd of zit er een scheurtje in. De camping is verder uitgebreid en het is een mooie plek. Ze zijn net de eerste dag van het seizoen open en er is nog geen restaurantgedoe. Jammer, dus Malika mag koken.
De diesel is in Spanje door een regeringsmaatregel voorzien van een korting, deswege betalen wij “slechts” 1,62 neuroses. Worden wij ff genept/bestolen door OpRutte c.s!!!

                                                                        zaterdag 09 april

Van San Juan via de tunnel bij Bielsa togen wij richting Cirque de Gavarnie. Prachtige rit met veel besneeuwde bergen. De Tourmalet bleek afgesloten en dat werd omrijden naar Gavarnie. Boven dit dorp vonden wij een doodstille camperplek bij een mooie waterval. Daar hebben wij maar een wandeling van gemaakt en gaan morgen naar dat Cirque.
                                       https://photos.app.goo.gl/tLyDR7JQ6idFWE2V9

                                                                        zondag 10 april
                                  https://photos.app.goo.gl/d1VgQsNT4Q9PbDuL8
Van de camperplaats rijden we naar Gavarnie en parkeren daar. We wandelen richting het Cirque, maken de nodige sneeuwfoto`s en het is weer indrukwekkend om te zien. Daarna rijden we naar Bielle via Cauterets. Wát een ongelooflijke drukte is het daar! De Aubisque blijkt ook dicht  en we rijden via de Col de Fourol naar dat Bielle. Dan wordt het remprobleem steeds duidelijker.
We scharrelen via via naar garage Dos Santos Citroen in Arudy. Daar worden de voorremmen de volgende dag 11 april vakkundig gereviseerd door een jonge monteur. Nieuwe remschijven en –blokken en alles schoon geschuurd en gesmeerd. Vakwerk voor bijna 600 neuroses. (bedankt nog van Tuyl) De chef van de garage maakt mij bij de proefrit nog even attent op de versleten aandrijfas links. Ik weet dat al en ga hem in Portalegre laten vervangen. Om 15.15 uur rijden we weg richting Listoretta. Er is dan ook weer een omleiding en om 18.30 uur landen wij op een camperplaats bij Javier. Erg stil dus goed. Morgen dus naar onze vaste stek Listoretta.
                                          https://photos.app.goo.gl/qF6ipfub8gfivqME9

                                                                    dinsdag 12 april

Vannacht was er wat regen maar we starten weer met zon. Onderweg vliegt de buitenkant van het doucheraam eraf en daarmee is ook de Zeearend weer weggevlogen. Weer een schade, het gaat goed dit jaar maar het mag op 16-jarige leeftijd. De binnenruit plak ik vast met het onmisbare ducked tape. Wonderspul. Listoretta is redelijk bezet en ik loer wat op vogeltjes die zich niet laten zien. Een familiegroepje nogal aanwezige Spanjaarden of Zuid-Amerikanen houd ik goed in de gaten. Morgen weer verder.
Op 13 april  een lange route richting Picos D`Europa. We onderbreken de ruim 460 km met een camping bij Playa de Arija bij een groot meer. Daar is het tijd voor een was en douche. Hier ook even de losgeraakte kentekenplaat vastgezet. Die had ik er tegen een hoge berm in Frankrijk even afgereden. De wind en de zon zijn onze droger. Het tweede deel van de route op 14 april loopt voor een groot deel langs de prachtige Cantabrische kust waar veel Eucalyptus wordt gekweekt. Via het bekende Guernica belandden wij tenslotte op de camperplaats bij Los Llanos. Hier vandaan naar Laviana werd een zoektocht met over volle dorpen en even overvolle camperplaatsen. Alles had te maken met de Semana Santa en vooral Goede Vrijdag. Blijkbaar een heilige dag in Spanje en iedereen is nu vrij.
                                        https://photos.app.goo.gl/iDuthnsyCFkkegad7
We eindigen boven op een berg zelfs boven de wolken. Een prachtige, ruige bijna onbereikbare plek die toch nog druk wordt gaande de avond, feitelijk alleen maar jonge gasten  behalve wij. Pas om half acht kon er gekookt worden. In de avond wandelen en foto`s maken van deze mooie omgeving. Het lukte onderweg zelfs om te tanken, paracetamol en batterijen te kopen.

                                                                         16 april 1949 

Op weg naar Guarda waar ik dertig jaar geleden samen met Gerda in het hotel in het grote bad stapte. Herinneringen.

Onderweg zie je wel eens wat als je zo binnendoor scharrelt. De geboorte van een kalf dat over een brede plank naar de grond kan glijden. Een veulentje met de boerenfamilie eromheen. Doodgereden slangen, padden, honden. Bijeneters, Groene Specht, Bonte Specht, Gieren, Valken, Arenden, Haviken, Buizerd, Zwarte Roodstaart, Roodborsttapuit, Musschen, Vink, Groenling, Gele en Witte Kwikstaart, Kraai, Ekster, Blauwe Ekster, Ooievaren, Zwartkopjes, Kuifleeuwerik, Iberische Klauwier, Rots- en Huiszwaluwen, Reigers, Koe- Grote en kleine Zilver en zo nog wat gevederte. Daarnet zag ik nog een Schaakbordvlinder. De Citroentjes zijn talloos. Hier krijg je wel degelijk een voorruit vol insectenlijkjes.
Jammer dat Bellerophon niet op wijn loopt. Bij de Lidl kost 5 liter zeer acceptabele rode wijn slecht 5,99 neuroses. Bij Guarda een bijna lege camperplaats, een verademing vergeleken met Bragança waar ook nog de chemische stort verstopt was en tot de rand toe vol. Nu dus een wijntje met een door Malika gefabriceerde hamburger en morgen slechts 83 km naar Gouveia.
                                      https://photos.app.goo.gl/qF6ipfub8gfivqME9
                                                                           17 april

Curral do Negro is de naam van de camping boven Gouveia. De camperplaats aldaar is troosteloos en wanhopig dus omhoog naar dit kleine paradijs zo bleek. De toegangsweg bood weinig hoop maar dat bleek onterecht. Door de baas Lionel werden wij rondgeleid en wij kregen ieder een eigen toilet en douche toegewezen met onze namen op de deuren. Hij sprak goed Engels, bijna een uitzondering hier. Met elektra per nacht slechts 15 neuroses. Hier meldde zich ook luidkeels een Koekoek die we hoorden en zagen maar niet konden kieken.

De volgende dag 18 april reden wij een soort toerrit door de Serra da Estrela. De pijn in mijn bast voerde mij naar het ziekenhuis in Covilha. Het bleek nodig naar een Emergency Hospital te gaan. Maar daar liep ik volledig stuk op de idiote bureaucratie die heerst in Portugal. Uit arrenmoede en door de onmogelijkheid in  een andere taal te communiceren dan Portugees ben ik maar weggegaan. De eerste vraag was of Holland in Europa lag!!!! Even snel een scan maken is een onmogelijkheid hier. Verder heel veel keien hier in het landschap maar dan van onaardse afmetingen. De resten van de branden die twee jaar geleden hier woedden, zijn nog duidelijk aanwezig. Morgen naar het droomdorp Piodão en dan Pomarinho.
                            https://photos.app.goo.gl/DX3rHFAWM66mNmTM7