BOEK!!!!!!

Kruistocht dwars door het prachtige Drenthe dat nog veel schoonheid biedt, maar ook veel te vrezen heeft van de nietsontziende efficiency en het winstbejag van de intensieve landbouw. Oftewel, De Grote Vernieling die wij aanrichten.

Fiets met hen mee op hun "Kruistocht door Drenthe".
Siemen Dijkstra, Jan van Ginkel. Fietstochten op prachtig getekende kaartjes. afdrukken van kleuren houtsneden.
EAN: 9789050482103

Ik struin door het bos naar het meer en kom allerlei vliegend spul tegen. Vooral de Viervlek- en de Noordse Witsnuitlibel maar ook een gemende schare gevederde vrienden laat zich vooral horen en minder zien. Dat kennen we. De oever van dit meer is lastig te bereiken door de stugge vegetatie en het feit dat je overal "zomaar" in het water kunt stappen. Opletten is hier de boodschap. De enige watervogel die ik zie is een Dodaars die zich verrast toont en onmiddellijk wegduikt om niet meer tevoorschijn te komen. Dat kennen we óók. Het is al wat later in de middag als ik tegen de wind in richting camping een reebok en een reegeit min of meer tegen het lijf loop. Ze hebben mij niet in de gaten en ik besluit om nog een stap opzij te doen om een leuke kiek te maken. "Krak", zei de tak en wég waren die twee, maar ook dat is niet onbekend. Volgende keer beter.

Na terugkomst krijg ik een buur op bezoek die iets vraagt over zijn camera en hoe ermee te fotograferen. Typisch het resultaat van verkopers die zeggen dat het ding op de automaat moet en dan komt alles goed. Mijn eerste vraag is meestal of iemand weet wat belichting is en wat de betekenis is van ISO, DOF, diafragma etc. Het vervolg is meestal een uitgebreide les die meestal eindigt met de opmerking dat er op internet allerlei cursussen fotografie staan waar al die zaken goed worden uitgelegd. Je kunt nu eenmaal niet in een uurtje iemand leren fotograferen en kennis van de basistheorie blijkt iedere keer weer een keiharde must. Of ik er nog reacties over krijg via mijn mail zal nog moeten blijken.

De volgende dag besluit ik op de fiets te stappen om door het Fochteloërveen te karren. Ik gebruik daarbij het kaartje dat in een van de folders staat van natuurmonumenten. "Komt dat zien, een oneindig veen", heet het. Dat oneindig zal ik maar niet letterlijk nemen en ga op pad. In mijn fietsmand voorop zit mijn fotorugtas. In de linker fietstas zit mijn Canon met de 400 mm. en om mijn nek de verrekijker en een tweede camera. Mij kan niks gebeuren, alles bij de hand.
Fietsend op een smal gravel pad langs de Kolonievaart richting Veenhuizen wordt mijn blik naar links getrokken omdat ik iets meen te zien in die ooghoek. Ik maak daarbij een beweging naar rechts en als ik terugkijk, zie ik in een flits dat mijn op dat moment horizontaal staand pedaal tegen een eikenhouten paaltje botst. In diezelfde seconde begint mijn luchtreis over mijn stuur en ik ga totaal over de kop. De judoreflexen zijn nog steeds perfect en ik hou mijn rechteronderarm om de camera en de verrekijker. Daardoor land ik behalve half op mijn rug en zij mede op mijn elleboog die nog drie dagen pijnlijk blijft, maar verder is de schade bijna nul. Denk ik op dat moment, herschik alles en stap weer vrolijk op. Pas later blijkt de camera enigszins bekrast en kijk ik scheel met de kijker maar dat ik kan herstellen.

De fietstocht levert mooie uitzichten, de nodige insecten, vogels en zelfs vijf kraanvogels op. Die laatste zijn echter op verre afstand en nauwelijks te zien door telelens en kijker. Nadat ik mijn fortuinlijke afgelopen luchtvaart had gemaakt, kreeg ik ook nog een Zwarte Specht te zien (mijn eerste) maar die galoppeerde er razendsnel vandoor toen ik mijn 400mm optilde. Hij vreesde terecht een Canonschot. Laat in de middag raakte ik bij toeval verzeild bij een ambachtelijke bierbrouwerij, Maallust in Veenhuizen. Ik kan zeggen dat de koffie uitstekend is, maar het bier nog veel beter hoewel ik geen echte bierdrinker ben. Een aanradertje dus. Na een koffie en toch twee "zware jongens ging" ik zonder over de kop te slaan terug naar Bellerophon.