Ergens in een inmiddels zeer grijs verleden zal ik een foto hebben gemaakt van iets kleins die op wonderbaarlijke wijze nog gelukt bleek ook. Door zo`n toeval wordt je belangstelling gewekt en ga je je verdiepen in het fenomeen macrofotografie. Ik herinner mij dat ik om deze kunstige maar moeilijke tak van fotografie te kunnen beoefenen een voorzetlens moest aanschaffen.
Daarbij kocht ik ook een boek dat deze materie behandelde en zo stap je dan een tot dan  onbekende wereld binnen. De Magie van het Kleine noem ik het en dat is het voor mij nog steeds. Hoe die sport zich analoog en later digitaal ontwikkelde langs camera`s, lenzen, statieven, een balgapparaat etc. kunt u hier  lezen.

Alles gaat met vallen en opstaan en zeker hiermee. Maar door de jaren werden de resultaten steeds beter. Of ze werkelijk goed zijn, laat ik graag aan de professionals of specialisten.
Op ZOOM, waar men naar je "niveau" vraagt, heb ik mijzelf geportretteerd als beginneling en aldus geformuleerd:

"Beginner? Fotograferen is elke dag leren en een leerling is toch een beginner? Wat mijn niveau is, laat ik aan de kijker over maar ik fotografeer vanaf mijn 18de. De geschiedenis staat op mijn site te lezen. Men noemt mij vogelaar maar het is pas sinds plm. 2000 dat ik hier wat meer mee bezig ben. Steden, dieren, landschappen, macro`s, ik vind het allemaal mooi om te doen. Zo af en toe "verschoon" ik mijn foto`s en verwijder ik wat niet interessant wordt geacht door de goegemeente van ZOOM en dat zijn de meeste van mijn plaatjes. Doet men dat niet dan staan er dus miljarden plaatjes volkomen nutteloos op het internet. Zonde van de ruimte. Toch? En hier kun je ook kijken mocht dat beter bevallen: www.janalthofweb.nl en anders maar tot ziens op Flickr? Ik wens ieder veel succes".

In die analoge begintijd werkte ik op enig moment ook wel met het balgapparaat in het veld. Dat trok wel eens belangstelling. Moeilijkheid was altijd een goed steunpunt te vinden of een laag statief. In deze tijd hebben veel wat duurdere lenzen beeldstabilisatie of is die stabilisatie onderdeel van de camera. Een schitterende innovatie. Heel veel werkte ik met een eenbeenstatief ofwel monopod. Na de overstap van analoog naar digitaal kwam er ook een nieuwe macrolens, de 100mm van Canon. Deze gebruik ik vrijwel altijd met de Canon 7D2 een "cropcamera" met de cropfactor 1,6. Dat wil zeggen dat je feitelijk schiet met een 160mm en dan kun je een wat grotere afstand houden tot je onderwerp. Wel handig met al die wegvliegende beestjes.

Het is niet mijn bedoeling om hier een verhandeling te houden over welke fotografische techniek dan ook. Het internet staat vol met ontstellend veel informatie zeker ook op het gebied van cursussen. Het belangrijkste blijft bij alles de theoretische basis, die moet je rotsvast in je hoofd hebben. Begrippen als scherptediepte, belichting, diafragma, compositie en daarin de regel van derden en gulden snede allemaal in hun samenhang, moet "gesneden koek" zijn. Op grond daarvan kun je je techniek verbeteren mede door heel veel te schieten/oefenen. Dan komt op enig moment de keuze voor het materiaal en later wellicht steeds beter materiaal op grond van wat je wilt gaan doen en wat je mogelijkheden zijn, want er kunnen best wat "knaken" in gaan zitten.

En wat zijn "knaken"? Ooit sprak een jongedame mij op het Texelse strand aan met de opmerking dat zij zich niet kon meten met mij en mijn apparatuur. Ik antwoordde haar dat zij dat ook niet moest doen en niet hoefde te doen. Als jij een Medion van de Aldi hebt, so what? Indien jij daarmee een scherpe, goed belichte en compositorisch mooie foto kunt maken dan ben jij een hele goede fotografe. En ooit kom je wellicht in de gelegenheid om duurdere apparatuur te kopen als je deze hobby blijft uitoefenen. Bovendien zijn er voldoende mensen die peperdure spullen kopen maar er nauwelijks een goed plaatje mee kunnen produceren. Soms vraag ik dan aan een "belangstellende collega" of hij of zij mij uit kan leggen wat belichting is en waar dit van af hangt. Dan blijft het vaak genoeg stil. Ziedaar mijn filosofie over een prachtige hobby. Die houdt tevens in dat ik mijn foto`s nooit vergelijk met alles wat er op internet wordt gezet. Daar zit prachtig werk bij maar vaak op een werelddeel waar ik niet kom. Bovendien weet je nooit hoe lang het heeft geduurd, hoeveel moeite het heeft gekost en hoeveel eraan is gesleuteld voor een mooi resultaat. Topwinnaars in de wereld fotografie zijn weleens gediskwalificeerd omdat na onderzoek bleek dat zij een winnende foto hadden gemanipuleerd. Ik maak foto`s primair voor mezelf en vind het leuk die hoofdzakelijk via mijn eigen site te publiceren. Wil iemand daar de loftrompet over steken waardeer ik dat bijzonder.

Nog een stukje filosofie over dat manipuleren van foto`s. Ergens kreeg ik te maken met wat ik noem "puristen". Daar is niks mis mee maar hun stelling is dat een foto meteen goed moet zijn en dat je daar niet aan mag sleutelen.Wie dat wel doet wordt geëxcommuniceerd als het ware. Ik was 15 jaar toen ik door mijn vader gedropt werd bij Biegelaar&Jansen, een clichéfabriek in Utrecht. Daar kreeg ik als jonge "nietsweter""  te maken met de fotografie en de gevolgen daarvan.
Een van de belangrijke afdelingen was de Retouche waar negatieven en foto`s werden gecorrigeerd, bewerkt etc. ten behoeve van krant, boekdrukwerk etc. Later werd de hobby uitgebreid naar het zelf ontwikkelen en afdrukken van foto`s. In die dagen het zwart/wit-gebeuren. Daar leer je "doordrukken", "tegenhouden", verschil in raster en papier etc. Met andere woorden, in die jaren werd er volop gemanipuleerd (als je het zo wilt noemen) met de mogelijkheden die je had. En dan zou ik in een tijd dat je ontzettend veel meer mogelijkheden hebt dan toen helemaal niets mogen doen om mijn foto`s aan te passen? De foto te verbeteren door aanpassing van belichting, helderheid, scherpte, uitsnijden etc.etc. etc?? Die aanpassing is toch niets anders dan wat ik 55 jaar geleden zag en dient als verlengstuk van je fotografie?? Nou, daar ben ik gewoon gebruik van gaan maken. Als eerste geldt dan dat je indien je camera die mogelijkheid biedt je in RAW moet fotograferen om later met een programma als Lightroom (bijvoorbeeld) als het ware in de "Doka" te duiken en je werk optimaal te ontwikkelen. Dat is mijn filosofie of desgewenst religie tegenover de puriteinen. Aan u de keus, ik heb die al gemaakt.

Wat is dan Macrofotografie en hoe doe je dat?

Wikipedia zegt: Macrofotografie is het fotograferen op korte tot zeer korte afstand van onderdelen van mensen, dieren, planten of voorwerpen, met de bedoeling ze zo groot mogelijk af te beelden, zodat details zichtbaar worden die met het blote oog moeilijk of niet waarneembaar zijn.
We spreken van macrofotografie wanneer de vergroting groter of gelijk is aan één. Wanneer de vergroting kleiner is dan één, spreken we over een close-up. Of anders gezegd: wanneer het beeld op film/sensor groter of gelijk is aan het gefotografeerde voorwerp, spreken we van macrofotografie. Onder die tekst wordt een goede technische uitleg gegeven, klik Hier
En er staan uiteraard legio pagina`s met informatie van allerlei amateurs, experts en professionals met voorbeelden en allerhande uitleg. Daar hoef ik verder niet over te berichten.

Vrijwel alles wat aan materiaal voorbij komt van analoog tot digitaal heb ik wel gebruikt, maar soms doe ik iets wat "puristen" dan geen macro wensen te noemen. Ik kan op pad zijn om vogels te schieten en daarom bezig ben met de Canon 5D4 Mark 111 waarop óf de 400mm, f2.8 óf er zit nog een 2x Converter tussen om er 800mm van te maken. Wanneer ik dan op een rietstengel een mooie libel zie zitten dan maak ik daar gewoon een plaatje van zonder dat ik van lens hoef te wisselen. Meestal lukt dat goed dankzij de uitstekende beeldstabilisatie. Thuis ga ik het resultaat bekijken en pas met Lightroom aan wat nodig is. Die telelenzen hebben de mooie eigenschap van een kleine scherptediepte en zo kan met 800mm een toch fraaie macro gecreëerd worden. Een goede fullframe samen met zo`n lens zorgt voor technisch goede beelden die dan ook sterk gecropt kunnen worden zonder veel kwaliteitsverlies.Maar als ik op het macropad ga in zich daarvoor lenende gebieden als de Brabantse Biesbosch, Fochteloërveen en rond de Schuilhoeve om maar iets te noemen, dan is het altijd de Canon 7D2 met de Canon Macro 100mm en een monopod die mij vergezellen. Dan komt wat zo mooi is aan deze fotografie. Kijken, goed kijken, stapje voor stapje lopen, weer kijken en proberen raakte schieten. En hoe vaak gaat dat mis? Heel vaak. 100 maal een opname waarvan misschien 1, 2 of 3 echt goede plaatjes. Frustrerend? Nooit! Maar zo heb ik oneindig veel dagen in onze mooie natuur doorgebracht. Sluipend en soms kruipend en altijd genietend. Ik wens u evenveel plezier en als het kán, schiet in RAW.